Wedstrijdverslag Guillermo Bruneel in de Ardeca Ypres Rally: Een onbeschrijflijk gevoel na de finish !
5e algemeen in het EHRC en 3e Belg !
Voor zowel Andy als mezelf was het een kinderdroom om met zo’n iconische wagen aan de start te verschijnen van een rally als deze. Dat het bovendien onze thuisrally was, maakte het plaatje compleet.
Met een wagen als deze krijg je al snel de vraag naar je ambities. Maar we wilden onszelf geen druk opleggen. Ons hoofddoel? De auto op zaterdagavond over het eindpodium krijgen. Natuurlijk droom je in stilte van een plek in de top 10, maar zulke uitspraken maken je kwetsbaar. Zeker bij een debuut in de rally van Ieper, waar de finish halen allerminst vanzelfsprekend is.
Woensdag op de shakedown in Boezinge kregen we te maken met enkele kleine technische problemen, maar dankzij het snelle werk van het team van Mats Performance konden die meteen opgelost worden. We hadden vooraf nog niet kunnen testen, maar al vanaf de eerste meters voelden we ons verrassend goed in de wagen. De focus lag toen niet op tijden, maar op het begrijpen van de wagen in elke situatie. En dat ging wel vlot.
Donderdag stonden we opnieuw aan de start, dit keer in Nieuwkerke. We waren opvallend kalm — misschien zelfs iets té rustig. De eerste run over de proef voelde in mijn ogen dramatisch aan. De nota’s kon ik niet op tijd verwerken. Op dat moment begreep ik pas écht waarom de Rally van Ieper zo hoog aangeschreven staat. De opeenvolging van snelle situaties had ik echt onderschat. Ik overwoog zelfs om de wagen aan de kant te zetten en de rest van de dag over te slaan.
Maar na een peptalk van teamcoördinator Eddy Smeets, besloten we toch nog een tweede run te doen. De concentratie zat meteen goed en het vertrouwen keerde terug.
Vrijdag begon voor ons in Reninge. Na enkele bochten voelden we ons opnieuw volledig één met de auto. Ik besloot halverwege de kp om goed door te duwen, en eens te zien waar we stonden. Een 7e tijd was het resultaat – veel beter dan we durfden hopen. Maar we beseften ook direct dat we nog niet de volledige rally op dat tempo konden afwerken. In Langemark schakelden we een tandje terug, en werkten we aan het verbeteren van onze rempunten en exit snelheid.
Zaterdag gingen we op dezelfde manier van start. Op Dikkebus wilden we een sterke tijd neerzetten, om daarna rustiger te kunnen controleren. Ondanks een remfoutje dat een spin werd, reden we nog steeds een hele mooie tijd. De rest van de dag hielden we een stabiel tempo aan, werkten we verder aan het verbeteren van ons gevoel in de wagen, en probeerden we onze rijstijl verder te verfijnen.
Voor de laatste twee proeven moesten we opnieuw versnellen, want Bert Cornelis naderde snel. Op de laatste proef in Zillebeke gooiden we nog eens alles in de strijd en klokten we een 3e tijd.
Het gevoel op die proef, de finish bereiken, de ontlading, en de rit naar het eindpodium… Dat was gewoon onbeschrijfelijk.
We eindigden als 5e algemeen in het EHRC, en als 3e Belg.
Een scenario dat ik zelfs in mijn stoutste dromen niet had kunnen bedenken.
Hopelijk krijgt dit avontuur in de toekomst een vervolg. Wanneer dat zal zijn, is voorlopig nog onduidelijk.
